L’aria d’la matèina
L’è bèl, alvères prèst a la matèina,
quand Modna l’à© ancà ra indurmintèda.
Poca gèint in gàr, l’aria l’à© freschèina,
i spazèin, dan la prà©ma sgranadlèda,
el « rezdori » i-en in gir a fèr la spà©sa,
i furnèr, cun al pan in di zestòun,
i giornaler ech’ portn’ indrà© la « rà©sa »,
dà» gatèin ch’ scapen fà³ra d’un purtòun.
A sઠà´r, quand a sòuna al « campanèin »,
la porta dal nòster dà´m, l’à© già in fà ssa,
e furastà©r d’ pasà g, e zitadèin
i van dèinter, a tor la prà©ma mà ssa.
L’à© bèl, alvères prèst a la matèina
forse, al srà al silèinzi, o, mè an’n’al sò,
ma, cl’aria fina, pulida e freschèina,
l’at fà vìver mà©i, e un poch de piò.
