Nadèl – Battista Rompianesi

Nadèl – Battista Rompianesi

Nadèl

I m’à n dà©tt che stanòt
l’è nઠal nòster Bambèin
e me al và³i propia
guardèrel d’avsèin.

Mo guèrda che raza
ed misà©ria ch’al gh’à  !
l’è nઠin d’na stala
e brisa in d’na cà  !

Oh, povr’al mઠSgnà³r
le dèintr’in cla stala,
fra un bà³o e un sumèr
in mèz a un po’ d’ paia !

A vrà© gnir’t in aiut
purtà ndet di stà ch
e fèr’t un po’ d’ fà³gh
per difà ndret dal frà d!

Mo quà st an pos fèr
perchè a sun piculèin,
e alora at prumà t
ed dir sèimpr’al mઠbèin,

d’ubdir a la mama
e anch al papà ,
d’vlà©r bèin ai fradà©e
e al surèl ch’a gh’ò a cà .

L’è quà st, an n’à©e và©ra,
al chèld che Tè t’và³o
da qui ch’i èin al mà nd
al già³ren d’incà³o?!

E ch’is vlà©ssen tà³tt bèin
cum’as vlà m in famìa;
tà³, cià pa un basèin,
ch’a dà©v andèr via!

Lascia un commento

altri post della categoria

[wpuf_form id="14284"]